ممكن است چنين به نظر برسد كه با گذشت 43 سال از انقلاب بهمن 1357، همه‌ی حرف‌ها راجع به آن زده شده و آحاد جامعه و به خصوص اهل نظر و دغدغه‌مند، راجع به آن تبيين و ديدگاهي معين دارند. كثرت فيلم‌ها، مصاحبه‌ها، گفت‌وگوها، كتاب‌ها، مقالات و خاطرات ممكن است اين تصور را پديد آورد كه گويی همه چيز را راجع به اين رويداد مهم تاريخی در نيمه‌ی پايانی سده‌ی بيستم ميلادی مي‌دانيم و چيزي نمی‌توان به آن افزود. اما واقعيت چيز ديگری است. اين روزها، به خصوص نسل سوم و چهارم پس از انقلاب، به رغم انباشت داده‌ها و اطلاعات، درك مستدل و روشنی از اين واقعه ندارند و طنين اين ابهام را در پرسش‌هايی كه از نسل‌های پيشين مطرح می‌كنند، می‌توان شنيد، وقتی می‌پرسند كه چرا انقلاب كرديد؟ يا چه كسانی انقلاب كردند؟ كتاب ناگهان انقلاب، اثر تحقيقی چارلز كورزمن يك پاسخ دقيق و تا حدودی قابل قبول به اين پرسش ها ارائه می‌كند، اگرچه روشن است كه نمی‌توان و نبايد تنها به آن اكتفا كرد و بايد آن را تنها يك منظر روشنگر به انقلاب 57 قلمداد كرد.