برف در تابستان برای ما که در شرق این جهان وسیع زیست کرده‌ایم و می‌شود گفت مباحث عرفان شرقی کهن الگوی ذهن دردمند ما را تشکیل داده است، غریب و ناآشنا به نظر نمی‌رسد. نویسنده این کتاب سایاداو یو جوتیکا سعی دارد ذهن خواننده را به هوش آورد. سعی دارد قوه حسی ما را به حداکثر پتانسیل آن برساند. از ارسطو گرفته تا کانت، فلسفه غربی در تلاش بوده است که ضابطه‌هایی برای طبقه‌بندی قوه فاهمه و حسی مابدست آورد. زیرا بر این باورند که می‌توان از طریق فرموله کردن و دسته‌بندی حواس و فاهمه به شناخت بهتر آن دست یابند. اما در اینجا نویسنده راهی سراسر متفاوت را طی خواهد نمود. او با ضوابط علم آدم‌های آکادمی بیگانه است. او در آغاز مسیر هوشیاری قرار است راهی را بپیماید که هر بار و برای هرکس متفاوت است. این نکته جذاب ماجراست. چیزی که ما بیش از پیش بدان نیاز داریم. بدور از سختی و تنگناهای فلسفی بتوانیم مسیری را در جهت شناخت بهتر و بیشتر خود بپیماییم و در انتها یک بیداری معنوی گون برای خود به ارمغان آوریم.